غمت در نهانخانه دل نشیند

زهره اولین دوست زندگی من بود. وقتی در چهار پنج سالگی مفهوم دوستی را تازه آموخته بودم. زهره نوه‌ی آ سِد حسین بود (در لهجه کاشانی آقا سید به آ سد مخفف می‌شود). پدرش آقا محسن بود. اسم مادرش که عروس این خانواده بود را یادم نیست. خانه‌شان دیوار به دیوار خانه ما بود و مادربزرگش در یک طرف دیگر آن خانه زندگی می‌کرد. مثل ما. من نوه‌ی اوس جواد سرهنگ (در لهجه کاشانی استاد به اوس مخفف می‌شود) بودم و خانه ما هم دو طرفه بود. خانه ,مخفف می‌شود ,لهجه کاشانی منبع